کتاب چاپی
از بین بیانات عرشی خامس آل عبا حضرت ابا عبدالله (علیه السلام)، خطبه مِنا است که کمتر شیعه ای از نام و مفادّ بلند این خطبه آگاه است، چه برسد به دیگران و اغیار! خطبه مِنا را می توان آهنگ رسمی طلیعه کربلا و حماسه عاشورا نامید چرا که برای نخستین بار در یک تریبون رسمی، سیدالشهدا (علیه السلام) در مِنا، بزرگان دین و سیاست را دور هم جمع کرده و ضمن اعلام هشدار و بیدار نمودن فطرت های خواب آلود مسلمین، رنج های حقیقی که دامن اسلام و مسلمین گرفته را معرّفی کرده و با شدّت از آن اعمال و عُمّال برائت جستند در کتاب «شرح خطبه امام حسین علیه السلام در مِنا» به شرح مختصر این خطبه در سه بخش پرداخته شده است. در بخش اول، سیدالشهدا (علیه السلام) با 17 دلیل به اثبات ولایت برای امیرالمؤمنین (علیه السلام) و حقانیت تشیع می پردازد. در بخش دوم سهل انگاری مسلمانان را در انجام امر به معروف و نهی از منکر نکوهش کرده و دچار شدن آنها به سرنوشت علمای یهود را متذکر می گردد؛ امام، مهم ترین دلیل ترک امر به معروف و نهی از منکر را طمع به منافع ستمگران و ترس بیان می کند. امام حسین (علیه السلام) در بخش نهایی این خطبه مهم و تاریخی، جایگاه مجازی و حقیق عالمان دین را بیان کرده و علما را به حق گویی و حوق خواهی دعوت کرده و مسئولیت مقام را به آنها یادآوری می کند. .
امام حسین(ع)، فکر همه جا را کرده بود و همانطور که در کتاب «فراکسیون اقلیّت در نگاه امام حسین(ع)» بیان شد، حضرت رو دست نخوردند و نه تنها در بُن بست سیاسی گیر نیامدند بلکه هیئت حاکمه دمشق را در کنج رینگ گرفتار کرده تا ضربات خلاصی را توسط مُشتهای کوبنده زینب سلام الله علیها بر سر و دهان و دندانشان آوار نمایند. این فرآیند، آغازی میخواست که به نظر حقیر، خطبه مِنا، نقطه عطف و آغاز این بزرگترین و هوشمندانهترین براندازی تاریخ محسوب میشود امّا بر اهل تحقیق و اصول علم، نقش امام مجتبی(ع) که از پدران حماسه عاشورا است نه تنها پنهان نیست بلکه ...، بماند! این خود، محتاج مقامی دیگر است.